Paano Sumulat ng isang Nakakahimok na Kasukdulan para sa Iyong Kwento

5 Mga Tip para sa Pagpapabuti ng Kwento ng Iyong Kwento

Mayroong higit sa isang paraan upang sumulat ng isang mabisang tagpo ng rurok. Kahit na ang rurok ng iyong kwento ay nakasalalay sa iyong mga character na arko , mga subplot, at pangunahing mga puntos ng balangkas , mayroong ilang mga diskarte na makakatulong sa iyong i-set up at sumulat ng isang mahusay na rurok.

1. Isulat muna ang wakas . Kadalasan sa panahon ng proseso ng pagsulat, ang tensyon ay umaalis sa gitna ng isang nobela, kaya magandang ideya na isulat muna ang iyong pagtatapos. Maaaring hindi ito perpekto, at palagi mo itong mababago sa paglaon, ngunit kapaki-pakinabang na malaman ang rurok kung saan patungo ang iyong mga character. Ang pagkakaroon ng patutunguhan na iyon ay makakatulong sa iyo na manatiling nakatuon sa gitnang kalabog. Habang maaaring mukhang nakakatakot na malaman ang wakas nang maaga, bumalik ka lamang sa iyong solong madrama na tanong (ang pangunahing ideya para sa iyong nobela), na mayroon nang iyong pagtatapos na nakatago sa loob nito. Halimbawa, kung ang iyong katanungan ay: Mahuhuli ba ni Achaz ang balyena? Pagkatapos ang iyong kwento ay ang sandali kapag siya ay.
2. Gumamit ng isang prologue upang pahiwatig sa iyong rurok . Ang mga Prologue ay isa pang mahusay na tool para sa paglahok sa iyong mambabasa ng dramatikong pagkilos. Minsan nag-i-flash forward sila sa hinaharap (at ipinapakita ang bahagi ng rurok ng kwento), o tumutukoy sila sa isang makabuluhang nakaraang kaganapan na itinakda ang kuwento sa paggalaw (ang catalyst). Gumagana ang mga Prologue bilang isang pangako sa mambabasa na sa huli ay maaabot mo ang kasukdulan o ipaliwanag ang catalytic na kilos, ngunit karamihan ay nag-aalok sila ng isang malakas na dosis ng intriga o pagkilos na kumakabog ng puso upang masiguro ang mambabasa na panatilihin ng nobelang ito ang kanilang interes. Lalo na kapaki-pakinabang ang mga prologue sa mga libro kung saan ang mga panimulang kabanata ay nagtatagal ng kanilang oras upang ipakilala ang bayani, kontrabida, at ang mundo.
3. Isipin ang iyong storyline bilang isang landas . Ang bawat desisyon sa kwento na gagawin mo ay naglalagay sa iyo sa isang landas, at ang mga pagpipilian para sa iyong mga character ay makitid habang ang kuwento ay nagtatapos sa pagtatapos nito. Sa simula, maraming bilang ng mga forking path. Ngunit sa pag-usad ng nobela, dapat itong maging mas malinaw sa isip ng mambabasa hindi lamang kung anong sukdulan ang dapat maabot ng iyong kalaban ngunit kung paano marahil mangyari ang rurok na iyon. Ang rurok ay hindi nangangahulugang paputok, ngunit nangangahulugan ito ng isang malalim na pagbabago, alinman para sa iyong kalaban o para sa kanilang mundo. Anuman ang pagbabagong iyon, binubuo mo ang buong kuwento sa sandaling ito. Nangangako ka sa mambabasa na ang pagkakasalungat na ito ay magaganap sa kalaunan — at malulutas — at ang mahusay na pagkukuwento ay maghahatid sa mga pangako nito.
4. Gumamit ng isang tunawan . Ang imposible na epekto ay kapag ang isang kapaligiran o sitwasyon ay hindi maiiwasan para sa iyong mga character at pinipilit sila patungo sa rurok ng isang kuwento. Karaniwang nagmula ang tunawan na ito bilang isang resulta ng mga pagpapasya ng isang tauhan, na kung saan ay isang resulta ng mga panggigipit na inilagay sa kanila. Hindi bawat kwento ay magkakaroon ng isang tunawan, ngunit karamihan sa kanila ay mayroon. Halimbawa, sa Tolkien's Ang Lord of the Rings , paano kung nagpasya si Frodo na huwag dalhin ang singsing kay Mordor? Si Tolkien ay gumugugol ng napakaraming oras sa pagpapakita na si Frodo lamang ang maaaring magdala ng singsing, at nagmumungkahi kung ano ang maaaring mangyari kung mabigo siya. Ang lahat ng gawaing ito ay lumilikha ng imposibleng epekto para kay Frodo, na pinaparamdam sa kanya (at sa mambabasa) na wala siyang pagpipilian kundi maabot si Mordor, anuman ang gastos nito sa kanya.
5. Tandaan ang genre . Ang mga detalye ng rurok ng iyong kwento ay nakasalalay sa mga elemento ng iyong kwento, ngunit ang genre ay madalas na matukoy kung ang rurok na iyon ay naging mabuti para sa iyong mga character. Ang mga nobela ng romansa sa pangkalahatan ay may masayang wakas, halimbawa, habang ang mga trahedya ay hindi.

Nagtuturo si James Patterson sa Pagsulat Si Aaron Sorkin Nagtuturo sa Pag-script ng Shonda Rhimes Nagtuturo sa Pagsulat para sa Telebisyon Si David Mamet Nagtuturo ng Dramatic Writing