4 na Uri ng Pagsulat ng Salaysay

Mayroong mga walang katapusang kwento upang sabihin, at may mga walang katapusang paraan upang sabihin sa kanila. Nagsusulat ka man ng isang naglarawang sanaysay, isang maikling kwento, o isang nobela, ang pag-unawa sa iba't ibang mga uri ng salaysay ay makakatulong sa iyong sabihin ang iyong kwento sa pinakamabisang paraan na posible.

Matuto mula sa pinakamahusay

Tumalon Sa Seksyon

• Ano ang Salaysay?
• 4 na Uri ng Pagsulat ng Salaysay
• Nais bang Matuto Nang Higit Pa Tungkol sa Pagsulat?

Ano ang Salaysay?

Ang pagsasalaysay ay isang paraan ng paglalahad ng mga magkakaugnay na kaganapan upang makapagkuwento ng magandang kwento. Kung ito man ay isang sanaysay na pagsasalaysay, isang talambuhay, o isang nobela, ang isang salaysay ay pinag-iisa ang magkakaibang mga kaganapan ayon sa konsepto, ideya, o balangkas. Karaniwang naglalaman ang mga karaniwang uri ng salaysay ng isang simula, gitna, at isang wakas. Ang mga salaysay ay nasa paligid simula pa ng pagsisimula ng pagkukuwento, mula sa mga kwentong bayan hanggang sa sinaunang tula.

4 na Uri ng Pagsulat ng Salaysay

Ang mga salaysay ay nasa paligid simula pa ng pagsisimula ng pagkukuwento, mula sa mga kwentong bayan hanggang sa sinaunang tula. Narito ang apat na karaniwang uri ng salaysay:

1. Linear Narrative . Ang isang linear na salaysay ay nagtatanghal ng mga kaganapan ng kuwento sa pagkakasunud-sunod kung saan talaga sila nangyari. Maaari itong magawa sa pamamagitan ng anumang pananaw sa pagsasalaysay, maging pagsasalaysay ng first person, pagsasalaysay ng pangalawang tao, o pagsasalaysay ng third-person. Ang mga uri ng pagsulat na gumagamit ng linear na salaysay ay may epekto ng pagsasawsaw ng mambabasa sa pang-araw-araw na buhay ng bida, habang pinapanood ng mambabasa ang mga kaganapan sa buhay ng tauhan na nakalantad sa pagkakasunud-sunod. Ang mga halimbawa ng linearity ng pagsasalaysay ay matatagpuan sa Jane Austen's Pagmataas at Pagkiling , na nag-aalok ng iba't ibang mga pananaw na salaysay ngunit inilalahad ang balangkas sa isang linear, kronolohikal na pamamaraan.

dalawa. Non-linear Narrative . Ang isang hindi linear na salaysay ay nagtatanghal ng mga kaganapan ng kuwento nang hindi maayos, na gumagamit ng mga flashback at iba pang mga kagamitang pampanitikan upang ilipat ang kronolohiya ng isang kwento. Ang isang maikling kwento, nobela, o nobela ay maaaring basagin ang timeline ng kwento upang bigyang-diin ang emosyonal na pag-iisip ng isang personal na salaysay o gumawa ng mga pampakay na koneksyon sa pagitan ng mga hindi pang-kontento na kaganapan. Sa tulang tula ni Homer Ang Odyssey , Ang mga pakikipagsapalaran ni Odysseus ay ipinakita nang wala sa kaayusan. Ito ang epekto ng pagbuo ng pag-aalinlangan sa buong mahabang tulang salaysay, dahil ang mambabasa ay naiwan upang magtaka kung paano nagsimula ang mga kautusan ni Odysseus. Ang isa pang magandang halimbawa ng isang hindi linear na salaysay ay Ang Overstory , kung saan ang may-akdang si Richard Powers, ay gumagamit ng isang uri ng pagsasalaysay na nag-uugnay sa mga storyline na umaabot sa mga dekada at paminsan-minsan ay nagsasapawan lamang.

3. Quest Narrative . Ang isang salaysay ng pakikipagsapalaran ay isang kwento kung saan ang bida ay gumagana nang walang pagod patungo sa isang layunin. Ang paghabol sa layuning ito ay malamang na maging kanilang buong pag-ibig, at dapat silang harapin ang tila hindi malulutas na mga hadlang sa daan. Karaniwan, ang bagay na ito na kanilang hinabol ay malayo sa heograpiya, at ang tauhang dapat pumunta sa isang mahabang paglalakbay upang makuha ito - tulad ng ginagawa ni Odysseus sa pag-uwi sa kanyang asawa sa Ang Odyssey o tulad ng ginagawa ni Kapitan Willard sa kanyang paglalakbay sa mga jungle ng Vietnam upang hanapin si Koronel Kurtz Apocalypse Ngayon . Ang isa pang halimbawa ng isang salaysay ng pakikipagsapalaran ay si J.R.R. Tolkein’s The Hobbit. Sa nobela, nagtatakda si Bilbo Baggins ng isang banda ng mga dwende upang makuha muli ang nawalang ginto mula sa isang dragon. Ang kanilang pakikipagsapalaran ay magdadala sa kanila sa maraming mapanganib na mga teritoryo, at halos sila ay nasira ng maraming mga krisis sa daan.

Apat. Pananaw ng Salaysay . Ang pagsasalaysay ng pananaw ay idinisenyo upang maipahayag ang mga pananaw o pansariling personal na karanasan ng pangunahing tauhan o iba pang kathang-isip na tauhan sa kwento. Sa pananaw ng pagsulat ng salaysay, mga saloobin, damdamin, at iba pang mga detalyeng pandama ay nasala sa pamamagitan ng sariling buhay at pansariling pananaw ng tagapagsalaysay. Ang estilo ng pagsasalaysay na ito ay madalas na kumukuha ng form ng pagsasalaysay ng unang tao o pagsasalaysay ng pangatlo na taong nasa lahat, kung saan ang tagapagsalaysay ng omnisensya sa pagitan ng mga POV at mga pribadong kaisipan ng maraming gitnang tauhan. Pinapayagan ng ganitong uri ng salaysay para sa posibilidad ng isang hindi maaasahang tagapagsalaysay, kung saan ang taong nagkukwento ay nagtatanghal ng impormasyon na ayon sa paksa at sa isang hindi mapagkakatiwalaang pamamaraan. Ang hindi maaasahang tagapagsalaysay ay alinman sa sadyang mapanlinlang (hal. Isang nabanggit na sinungaling o manloloko) o hindi sinasadyang magkamali (hal. Isang gitnang mag-aaral na maaaring hindi lubos na maunawaan ang mga naganap na kaganapan), pinipilit na basahin ng mambabasa ang kanilang kredibilidad bilang isang kwentista. Sa Lolita ni Vladamir Nabokov, ang salaysay ng unang tao ay nagmula kay Humbert Humbert, isang tao na maraming beses sa isang psychiatric clinic at itinapon ang buong kuwento sa isang paksa, hindi mapagkakatiwalaang ilaw.

Nais bang Matuto Nang Higit Pa Tungkol sa Pagsulat?

Naging mas mahusay na manunulat sa MasterClass Taunang Pagsapi. Makakuha ng access sa eksklusibong mga aralin sa video na itinuro ng mga masters ng panitikan, kasama sina Neil Gaiman, David Baldacci, Joyce Carol Oates, Dan Brown, Margaret Atwood, David Sedaris, at marami pa.