Ang 10 Mahalagang Elemento ng isang Kuwento ng Misteryo

10 Mga Elemento ng isang Kuwento ng Misteryo

Ang genre ng misteryo ay inaaliw ang mga mambabasa sa daan-daang taon. Si Edgar Allan Poe ay isang master ng pagsulat ng misteryo, kasama ang mga akda tulad ng kanyang maikling kwentong The Murders in the Rue Morgue mula 1841. Ang isang mahusay na misteryo ay may ilang mga elemento ng panitikan upang paigtingin ang suspense at magtayo ng isang malaking katapusan. Kasama sa mga elementong ito ang:

1. Isang malakas na kawit : Ang isang mahusay na misteryo ay dapat mag-anyaya sa mambabasa na subukang lutasin ang krimen, at ang isang mahusay na pagbubukas ay kritikal upang makuha ang kanilang interes. Ang isang misteryo ay dapat magsimula sa sapat na impormasyon tungkol sa krimen upang makabuo ng intriga mula sa unang linya. Ito ang tumutukoy na sandali kapag ang isang mambabasa ay pipiliin kung nais nilang magpatuloy o hindi. Kung ang dramatikong elemento ay nawawala mula sa simula, inaasahan ng mambabasa na magkatulad ang natitirang libro. Ang unang kabanata ay dapat na magpasimula ng misteryo, na pinapantay ang mambabasa sa gitnang tauhan sa pakikipagsapalaran sa paglutas ng krimen.
2. Isang setting sa atmospera : Ang mga kwento sa ganitong uri ay dapat lumikha ng isang hindi nakakaintindi, hindi mapakali na kalagayan sa pamamagitan ng setting upang suportahan ang pagkabalisa ng isang hindi kilalang antagonist na nagtatago sa mga anino. Isipin ang Sherlock Holmes ni Sir Arthur Conan Doyle na dumulas sa ulap ng London sa paghahanap ng isang mamamatay. Ang mga setting sa mga misteryo ay nag-aalok din ng mga pagkakataon na magtanim ng mga pahiwatig at mga pulang herrings.
3. Isang krimen : Ang isang krimen ay ang kaganapan na nagpapalakas ng balangkas sa isang nobelang misteryo. Isiniwalat sa unang kabanata, lumilikha ang isang krimen ng gitnang salungatan na naglulunsad ng pagsisiyasat, na nagpapadala ng pangunahing tauhan sa kanilang pakikipagsapalaran at pagpapasigla ng arc ng pagsasalaysay.
4. Ang isang makinis : Sa gitna ng bawat misteryo ay isang pangunahing tauhang tinutukoy upang malutas ang krimen. Ang manunulat ng misteryo na si Raymond Chandler ay lumikha ng pribadong detektib na si Philip Marlowe upang maging isang solver ng krimen sa kanyang mga nobela. Ang isang manunulat ay maaaring itaas ang pusta sa pamamagitan ng paggawa ng detektibo na personal na namuhunan sa paglutas ng krimen. Ang mga misteryo ay maaaring maging sentro ng isang amateur investigator-isang average na mamamayan na malulutas ang kaso. Mahalaga ang pag-unlad ng character ng sleuth; kailangan nila ng isang backstory na nag-uugnay sa kanila sa krimen o sa mamamatay, at isang motibo na nagpapaliwanag kung bakit ang paglutas ng krimen na ito ay mahalaga sa kanila.
5. Isang kontrabida : Ang isang misteryo ay madalas na tinatawag na isang whodunit sapagkat ang salarin ay hindi kilala hanggang sa mahuli sila sa huli. Sinusundan ng kwento ang kanilang mga paggalaw, na nagpapalakas ng kwento. Ang pangunahing tauhan at ang mambabasa ay natuklasan ang pagkakakilanlan ng kriminal habang ang balangkas ay umabot sa rurok nito.
6. Momentum ng pagsasalaysay : Ang isang plot ng misteryo ay patuloy na paggalaw salamat sa isang thread ng pagsasalaysay ng cat-and-mouse. Ang paglalakad ay magpapabilis sa paglapit ng balangkas na gumagalaw patungo sa rurok at mas malapit ang pangunahing tauhan upang malutas ang krimen.
7. Isang landas ng mga pahiwatig : Ang mga pahiwatig ay elemento ng pampanitikan na nagpapahintulot sa mga kwentong misteryo na makisali sa mga mambabasa sa isang mas malalim na antas kaysa sa iba pang mga uri ng kathang-isip. Ang mambabasa ay naging isang baguhan, na sumusunod sa mga bakas ng mga pahiwatig upang subukang tuklasin ang pagkakakilanlan ng salarin. Kapag nagsusulat ng mga misteryo, ang isang may-akda ay kailangang magkaroon ng isang organisadong proseso ng pagsulat upang masubaybayan kung anong mga pahiwatig ang nilikha nila, kapag lumitaw ito, at sino ang nakakaalam kung ano upang matiyak na may katuturan ang mga linya ng balangkas.
8. Foreshadowing : Misteryo madalas ihulog ang mga pahiwatig ng mga bagay na mangyayari sa hinaharap . Ito ay kilala bilang foreshadowing. Ang isang manunulat ay maaaring magpahiwatig sa isang hinaharap na kaganapan na may isang maliit na bakas o sa pamamagitan ng pag-uusap ng character. Ang mga manunulat ay maaaring higit o mas kaunti direkta sa foreshadowing, alinman sa subtly hinting sa hinaharap na mga kaganapan o malinaw na sinasabi kung ano ang mangyayari.
9. pulang herrings : Ang isang mahusay na misteryo ay itinapon ang mambabasa sa landas. Ang mga pulang herrings ay isang mahalagang sangkap sa mga misteryo. Ang mga maling pahiwatig na ito ay nagtatayo ng pag-igting sa pamamagitan ng paglikha ng iba pang mga pinaghihinalaan at nakagagambala sa tiktik-at sa mambabasa-at hinahantong sila palayo sa totoong may sala. Lumilikha ang isang manunulat ng mga pulang herrings sa pamamagitan ng pagbibigay ng labis na diin sa isang bagay, kaganapan, o karakter na nakakakuha ng pansin ng isang mambabasa, na ginagawang mas makabuluhan ang elementong iyon kaysa sa tunay na linya ng kwento. Sa Agatha Christie's At Noon Ay Wala , mayroong 10 mga character na lahat ay potensyal na pinaghihinalaan. Lumilikha si Christie ng mga pulang herrings sa pamamagitan ng isa-isang pagpatay sa bawat character, lumilikha ng mga baluktot na balangkas na nagpapadala sa mambabasa sa mga bagong direksyon sa paghahanap ng mamamatay.
10. Isang kasiya-siyang pagtatapos : Sa pagtatapos ng magagaling na mga nobelang misteryo mayroong malaking ibunyag-natuklasan ng palusot ang pagkakakilanlan ng salarin. Ang pagtatapos ay dapat ding magbigay ng isang alibi para sa anumang iba pang mga pinaghihinalaan upang palakasin ang pagkakakilanlan ng totoong mamamatay at alisin ang pag-aalinlangan, tinali ang maluwag na mga dulo.

Nagtuturo si James Patterson sa Pagsulat Si Aaron Sorkin Nagtuturo sa Pag-script ng Shonda Rhimes Nagtuturo sa Pagsulat para sa Telebisyon Si David Mamet Nagtuturo sa Dramatic Writing